Yapma... Ya sev ya da bana öyle bakma...
demiş şair.
Son günlerde başladığım her cümlenin girizgâhı 'bugünlerde' diye başlıyor bilmem farkında mısınız?
Zira bugünlerde hayatımda o'ndan başka anlatacak hiç bir şey yok sanki...
Günden güne, gitgide, azalacağına artan, içime sığdıramadığım şekilde seviyorum!
Eli elime değse içim ürperiyor, gözlerime her baktığında içimi ısıtıyor, öylesine bir 'evveett' diyor bütün yüzüm gülüyor.
Saçmalık belki de...
Tüm bunların yanısıra hem herşeyden çok bilmesini isteyip hem de öğrenmesinden korkuyorum.
Belki herşey sandığımdan daha zor olacak,
Belki yüzüne bi daha böyle bakamayacağım,
Belki yanındaki suskunluğum bu kadar anlamlı olmayacak.
Bilemiyorum....
Bir bayram tebriğini bile ortalama 2 saatte gönderdim, vay benim halime!
Oysa cevap ışık hızıyla geldi.
Her defasında bahane bulup mesaj atacağım diye ciğerim soldu artık yemin ederim.
Böyle sevmek mi olur arkadaş ya?
Mutluluğu da bana, mutsuzluğu da bana.
Tüküreyim böyle aşkın ızdırabına sdgjfj
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder